Standing Tall

23 พฤษภาคม 2555 21.15 คุณเคยล้มเหลวบ้างไหมครับ? ผมเพิ่งล้มเหลวมา เป็นความล้มเหลวที่ผมคาดไม่ถึง ผมเสียใจ และมีความทุกข์มาก มันขมในอก ผมบอกไม่ถูก ถ้ามีทางเลือกที่ดีกว่า มีใครอยากล้มเหลวบ้างไหมครับ? เวลาที่มีคนบอกว่า เขาส่งเสริมให้คนกล้าล้มเหลว ผมว่าเขาโกหก หรือไม่ก็หลอกให้เราเชื่อในสิ่งที่ผิด ผมลงทุนในโรงงานเหล็ก เพราะคิดว่าตัวเองรู้จักอุตสาหกรรมนี้ดีพอ แต่หุ้นส่วนหักหลังผมอย่างเจ็บแสบ ผมมาเป็นอาจารย์สอนหนังสือ ค่าตัวไม่มี ค่าแรงขอไม่เป็น ผมถูกบริษัทมหาชนไล่ออกจากหลักสูตรอบรมสามวัน ผมได้บรรยายแค่วันแรกวันเดียว แล้วก็เหมือนเคย เงินก็ไม่ได้สักแดง ผมเฟล และล้มคว่ำทั้งยืน แน่นอน ผมเคยรบชนะ แล้วผมก็ชนะมาหลายครั้งติดต่อกัน ผมคิดว่าผมแน่ ผมเชื่อว่าตัวเองคือมือหนึ่ง ผมเป็นขุนพลเจนศึก วันนี้ผมคือขุนเฒ่าที่ไร้เรี่ยวแรง ลุกขึ้นยืนยังทำไม่เป็น เยี่ยวยังรดกางเกง ไม่มีน้ำตาจากวีรบุรุษชรา มันสลายไปในเลือดที่กลืนลงไปในหัวใจ ผมหมดแรง อับอาย และหมดปัญญา ผมรู้แล้วว่า ชนะมากี่ครั้งไม่สำคัญ เท่ากับว่าเราจะล้มแรงสักคราเมื่อใด เพราะวันนั้นเหรียญกล้าหาญที่ผมเคยมีมาก่อน มันเปล่าประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ผมถามตัวเองว่า เป็นความผิดของใคร ทำไมฟ้าโหดร้ายกับคนอย่างผม ผมโทษตัวเองไม่เป็น และถึงผมจะพยายามบังคับให้โทษตัวเอง ผมก็หาความผิดตัวเองไม่เจอ มันเศร้าอย่างนี้นี่เอง ผมได้แต่หวังว่า มันคงจะเหมือนความเจ็บปวดอย่างอื่นในชีวิต มันผ่านเข้ามา มันทุบเราลงทรุดกับพื้นดิน แล้วมันก็จากเราไปอย่างไม่ใยดี หากผมลุกขึ้นมาได้ ผมคิดว่า ผมคงจะแข็งแกร่งขึ้น ผมไม่มีวันอยู่ตรงนี้ตลอดชีวิตเด็ดขาด ผมต้องลุกขึ้นมาอีกครั้ง ทุบผมอีกเถอะโชคชะตาที่รัก ทุบผมให้แรงและหนักกว่านี้อีก ผมก็จะทน ผมไม่ได้ชินกับความเจ็บปวด แต่ผมต้องรู้ให้ได้ว่า ผมจะยืนให้ตรงสองขาต่อไปอย่างไร ผมไม่อยากทรุดลงสี่ตีนอย่างนี้ ชีวิตผมยังต้องเหลือศักดิ์ศรีต่อไป ผมไม่ใช่ตะกวดที่ต้องคลานสี่ตีน อย่างน้อยผมต้องเหลือตัวตนให้ศรัทธา ความบัดซบทั้งหลาย มันก็แค่เรื่องบัดซบเพียงชั่วครู่เดียวเท่านั้น 24 พฤษภาคม 2555 12.03 am ผมรู้แล้ว... ผมคือ คาวบอยในโลกดิจิตอล Obsolete bastard ..................................................................................................................... ใบหญ้าคมล้มลงซบหน้า เธอเปี่ยมว่าจะขาดใจ ในสายลม ลมพริ้วปลิวไป ใจเธอคงหลุดลอย ลอยเคว้งไปในความมืดมน มีใครกี่คนจะเหมือน บนเส้นทางชีวิตลางเลือน เธอเหมือนคนสิ้นทาง .....................................................................................................................